Life Goes On… And Help Beyond the Veil Makes the Next Steps Easier 💫

When you feel like you’re living inside the P.S. I Love You movie, you start to ask: Can this really be happening? Is this connection even real?

If you’ve never seen the film, P.S. I Love You tells the beautiful story of a young woman, Holly, who receives letters from her husband Gerry, written before his death from a brain tumor. These letters, delivered after he passes, help guide her through grief and into a new chapter of her life. I saw the movie years ago and cried so much. Maybe even then, a part of me already knew what was coming in my own life…

The letters helped Holly rediscover her voice, her joy, herself. Though Gerry was no longer physically present, he kept guiding her. Supporting her healing. Walking her back to hope. That’s exactly what’s happening to me now — with one difference: my soulmate didn’t write letters before his passing. Instead, he began communicating with me after he left his physical body. 

In real time. In spirit. 💕💫

Through him, I’ve come to experience the soul’s eternity. I’ve felt — in my heart, my body, and my life — how connection and love don’t end when the physical body does. The hope and comfort that gives to a grieving heart is beyond words.

Cecelia Ahern, the author of the book that inspired the film, wrote P.S. I Love You out of a deep fear of losing loved ones — and a desire to imagine a world where connection might continue even after death.

That’s why I want to share my real-life story, and to remind you — that love doesn’t end. And connection doesn’t have to either. Not just in a movie. But here, in this real world, where miracles happen every day.

Yes — our loved ones are still around. Still guiding us. Still helping us. Still showing up — just in different ways. The connection might not be as constant or vivid as mine, but that doesn’t mean it isn’t real. It is.

And yet… even for me, someone who receives signs and messages almost daily (you can read about them on this blog post more), doubt still sometimes visits. My human mind wonders: Can this really be happening? Am I imagining it?

But my soulmate always finds a way to prove me wrong… 

💌 Love Letters Beyond the Veil 💌

After I moved into my new apartment — the very one my soulmate, Jannis, guided me to through his signs and telepathic communication — I told him my concern: “Will you still be able to reach me here? Will your signs still come? Will you follow me into this new space?”

It was a human question — feeling some fear and doubt. And it didn’t take long for him to respond.

A few days after moving in, I was doing my usual morning routine. I opened the jar of face cream I use every day — the same one I carried with me to the hospital — and there it was:

A heart. Formed in the cream. 💛

I still don’t know how it appeared. Maybe it formed during the night. Maybe he guided my hand over days without me realizing. Either way — the moment I saw it, I burst into tears. Love. Comfort. Him. Right there. I felt his presence strongly. 

And then I heard him say, clear and playfully as always:

“Do you still doubt this connection?”

I smiled through the tears.
“I’m doing my best not to. I love you. And I’m so grateful you still follow me everywhere.”

Later that same day, I finally allowed myself to rest. I lay down on my new bed, exhausted from days of moving, surviving, organizing, grieving. And then… I saw it.

A heart. On the wall. 💙

Not imagined. Not small. Formed in the stone itself, resting above my pillow — quietly waiting for me to notice it. And of course, it’s right where I sleep. I couldn’t believe that out of all the marbles in the world, my new home had a marble with the heart in it….

Tears came instantly. Because of course…of course he knew. Of course he placed it there — for me to see and to confirm that this is the apartment from which I’ll take my next steps with his support. It was another love letter from the heavens. 

It was almost as if he was saying: “When you finally slow down, agapi mou (my love)… I’ll be right there. In your rest. In your silence. In the walls that hold you.”. But he didn’t need to say it aloud. He etched it into the very stone of my new home where he had guided me.

And in that moment, I also knew: I didn’t just move into a new space. I moved into another layer of our love, and my new life.

Permanent. Solid.

Etched in light and love. 

Surrounded by Love and Protection

To top it all off, there are two motorbikes and one car regularly parked near my home — and all of them have the number 23 on their license plates. That’s the number he always uses to guide me – to make sure that I make decisions that are aligned with my heart. To make sure that I walk to places to see the hearts he wants to send me. 

So I’m literally surrounded by his love and protection. And his amazing relatives and friends. Helping me to move on. To ease my grief. To build my new life on this island.

Every. Single. Day.

If you have lost a loved one. A pet. An important person of your life. Please do know that person or pet is still there beside you, and closer than you think.  Whether the signs are obvious or subtle, they can always reach you.

Soul is eternal. Love never dies. Communication and help from the heavens is possible, although it might feel like it’s pure magic and cannot be true. But IT IS TRUE, whether you believe in my story or not. 

Life must go on and we should not get stuck with the past –  but it truly helps if you get support and guidance from your loved ones beyond the veil, when taking your next steps. 💫

I love you Dudu mou. Always. 💕🫶

P.S. Yesterday, during my walk, I quietly asked my soulmate: “If you ever feel like sending me hearts again, I will receive them with all my love.” And just as I finished writing this post that same evening and stepped onto my balcony to look at the sky — he answered my request. He sent a heart (the picture below, on the right). 🤍 And of course… I cried from the sheer power of love.

──── ✧ ──────── ✧ ──────── ✧ ──────── ✧ ──────── ✧

Below, you will also find the Greek translation, dedicated to my Greek family and friends who have walked this journey with me. 

With all my love 💕, Johanna.

Παρακάτω θα βρείτε και την ελληνική μετάφραση, αφιερωμένη στην ελληνική μου οικογένεια και στους φίλους που έχουν περπατήσει μαζί μου σε αυτό το ταξίδι. 

Με όλη μου την αγάπη 💕, Ιωάννα.

Η μετάφραση αυτής της ανάρτησης έγινε με πολλή αγάπη, αλλά όχι από επαγγελματία μεταφραστή. Ζητώ συγγνώμη αν η γλώσσα δεν ρέει πάντα τέλεια. Ελπίζω όμως ότι το αληθινό μήνυμα θα φτάσει στην καρδιά σας.

Read in Greek – Διαβάστε στα Ελληνικά 

Η Ζωή Συνεχίζεται… Και η Βοήθεια Από το Πέπλο Κάνει τα Επόμενα Βήματα Ευκολότερα 💫

Όταν νιώθεις ότι ζεις μέσα στην ταινία P.S. I Love You, αρχίζεις να αναρωτιέσαι: «Μπορεί αυτό να συμβαίνει στ’ αλήθεια; Είναι αυτή η σύνδεση πραγματική;»

Αν δεν έχεις δει την ταινία, το P.S. I Love You αφηγείται την όμορφη ιστορία μιας νεαρής γυναίκας, της Holly, η οποία λαμβάνει γράμματα από τον σύζυγό της Gerry, γραμμένα πριν τον θάνατό του από όγκο στον εγκέφαλο. Αυτά τα γράμματα, που της παραδίδονται αφού φύγει από τη ζωή, τη βοηθούν να περάσει μέσα από το πένθος και να προχωρήσει σε ένα νέο κεφάλαιο της ζωής της. Είδα την ταινία πριν από χρόνια και έκλαψα τόσο πολύ. Ίσως ήδη τότε, ένα κομμάτι μέσα μου ήξερε τι θα ερχόταν αργότερα και στη δική μου ζωή…

Τα γράμματα βοήθησαν τη Holly να ξαναβρεί τη φωνή της, τη χαρά της, τον εαυτό της. Αν και ο Gerry δεν ήταν πια παρών φυσικά, συνέχιζε να την καθοδηγεί. Να υποστηρίζει την επούλωσή της. Να τη συνοδεύει πίσω στην ελπίδα. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει και σε μένα τώρα — με μία διαφορά: ο δικός μου σολμέιτ δεν έγραψε γράμματα πριν φύγει. Αντίθετα, άρχισε να επικοινωνεί μαζί μου αφού άφησε το φυσικό του σώμα.

Σε πραγματικό χρόνο. Σε πνεύμα. 💕💫

Μέσα από εκείνον, έχω βιώσει την αιωνιότητα της ψυχής. Έχω νιώσει — με την καρδιά μου, το σώμα μου και τη ζωή μου — ότι η σύνδεση και η αγάπη δεν τελειώνουν με το θάνατο του φυσικού σώματος. Η ελπίδα και η παρηγοριά που αυτό δίνει σε μια πενθούσα καρδιά είναι πέρα από λέξεις.

Η Cecelia Ahern, η συγγραφέας του βιβλίου που ενέπνευσε την ταινία, έγραψε το P.S. I Love You από το βαθύ φόβο της για την απώλεια αγαπημένων προσώπων — και την επιθυμία της να φανταστεί έναν κόσμο όπου η σύνδεση θα μπορούσε να συνεχιστεί ακόμα και μετά τον θάνατο.

Γι’ αυτό θέλω να μοιραστώ τη δική μου πραγματική ιστορία — για να σου θυμίσω ότι η αγάπη δεν τελειώνει. Και η σύνδεση δεν χρειάζεται να τελειώσει. Όχι μόνο σε μια ταινία, αλλά εδώ, στον πραγματικό κόσμο, όπου τα θαύματα συμβαίνουν κάθε μέρα.

Ναι — οι αγαπημένοι μας είναι ακόμα εδώ. Εξακολουθούν να μας καθοδηγούν. Να μας βοηθούν. Να μας στηρίζουν — απλά με άλλους τρόπους. Η σύνδεση ίσως να μην είναι πάντα τόσο δυνατή ή συχνή όσο η δική μου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι αληθινή. Είναι.

Και όμως… ακόμα και για μένα, που λαμβάνω σημάδια και μηνύματα σχεδόν καθημερινά, η αμφιβολία μερικές φορές επιστρέφει. Το ανθρώπινο μυαλό μου αναρωτιέται: «Μπορεί αυτό να συμβαίνει στ’ αλήθεια; Το φαντάζομαι;»

Αλλά ο σολμέιτ μου βρίσκει πάντα τρόπο να μου αποδεικνύει ότι κάνω λάθος…

💌 Ερωτικές Επιστολές Πέρα Από το Πέπλο 💌

Αφού μετακόμισα στο νέο μου διαμέρισμα — το ίδιο που ο σολμέιτ μου, ο Γιάννης, με καθοδήγησε να βρω μέσα από τα σημάδια και την τηλεπαθητική μας επικοινωνία — του εξέφρασα την ανησυχία μου: «Θα μπορείς ακόμα να επικοινωνείς μαζί μου εδώ; Θα συνεχίσουν να έρχονται τα σημάδια σου; Θα με ακολουθήσεις σε αυτόν τον νέο χώρο;»

Ήταν μια ανθρώπινη ερώτηση — γεμάτη φόβο και αμφιβολία. Και δεν άργησε να μου απαντήσει.

Λίγες μέρες μετά τη μετακόμιση, ακολουθώντας τη συνηθισμένη πρωινή μου ρουτίνα, άνοιξα το βαζάκι με την κρέμα προσώπου που χρησιμοποιώ κάθε μέρα — την ίδια που είχα πάρει μαζί μου και στο νοσοκομείο — και τότε το είδα:

Μια καρδιά. Σχηματισμένη μέσα στην κρέμα. 💛

Δεν ξέρω πώς εμφανίστηκε. Ίσως να σχηματίστηκε κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ίσως εκείνος να καθοδηγούσε το χέρι μου για μέρες χωρίς να το καταλαβαίνω. Όπως και να έχει — τη στιγμή που την είδα, ξέσπασα σε δάκρυα. Αγάπη. Παρηγοριά. Εκείνος. Παρών. Το ένιωσα τόσο δυνατά.

Και τότε τον άκουσα να μου λέει, καθαρά και παιχνιδιάρικα όπως πάντα: 

«Ακόμα αμφιβάλλεις για αυτή τη σύνδεση;»

Χαμογέλασα μέσα στα δάκρυα.

«Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ να μην αμφιβάλλω. Σε αγαπώ. Και είμαι τόσο ευγνώμων που συνεχίζεις να με ακολουθείς παντού.»

Αργότερα την ίδια μέρα, τελικά επέτρεψα στον εαυτό μου να ξεκουραστεί. Ξάπλωσα στο καινούριο μου κρεβάτι, εξαντλημένη από τις μέρες της μετακόμισης, της επιβίωσης, της τακτοποίησης, του πένθους. Και τότε… το είδα.

Μια καρδιά. Στον τοίχο. 💙 

Όχι φανταστική. Όχι μικρή. Σχηματισμένη μέσα στο ίδιο το μάρμαρο, ακριβώς πάνω από το μαξιλάρι μου — να περιμένει ήσυχα να την προσέξω. Και φυσικά — ακριβώς εκεί που κοιμάμαι. Δεν μπορούσα να το πιστέψω: από όλα τα μάρμαρα του κόσμου, το δικό μου σπίτι είχε ένα μάρμαρο με καρδιά μέσα του…

Τα δάκρυα ήρθαν αμέσως. Γιατί φυσικά… φυσικά εκείνος το ήξερε. Φυσικά το είχε τοποθετήσει εκεί — για να μου δείξει ότι αυτό ήταν το διαμέρισμα από όπου θα έκανα τα επόμενα βήματά μου με τη δική του στήριξη. Ήταν άλλο ένα γράμμα αγάπης από τον ουρανό.

Ήταν σαν να μου έλεγε: «Όταν επιτέλους ηρεμήσεις, αγάπη μου… θα είμαι εκεί. Στην ξεκούρασή σου. Στη σιωπή σου. Στους τοίχους που σε κρατούν.» Δεν χρειαζόταν να το πει δυνατά. Το χάραξε στο ίδιο το μάρμαρο του καινούριου σπιτιού που με καθοδήγησε να βρω.

Και εκείνη τη στιγμή κατάλαβα: Δεν μετακόμισα απλώς σε έναν νέο χώρο. Μετακόμισα σε ένα νέο επίπεδο της αγάπης μας. Και της νέας μου ζωής.

Μόνιμο. Σταθερό. 

Χαραγμένο στο φως και στην αγάπη.

Περιτριγυρισμένη Από Αγάπη και Προστασία 

Σαν να μην έφτανε αυτό, δύο μηχανάκια και ένα αυτοκίνητο που παρκάρουν συχνά κοντά στο σπίτι μου έχουν όλα τον αριθμό 23 στις πινακίδες τους. Ο αριθμός που πάντα χρησιμοποιεί για να με καθοδηγεί — για να διασφαλίσει ότι παίρνω αποφάσεις ευθυγραμμισμένες με την καρδιά μου. Για να με στείλει σε μέρη όπου θα βρω τις καρδιές που θέλει να μου δείξει.

Είμαι λοιπόν κυριολεκτικά περιτριγυρισμένη από την αγάπη και την προστασία του. Και από τους υπέροχους συγγενείς και φίλους του. Που με βοηθούν να προχωρήσω. Να μαλακώσω το πένθος. Να χτίσω τη νέα μου ζωή σε αυτό το νησί.

Κάθε. Μέρα. Που. Περνάει.

Αν έχεις χάσει κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Ένα κατοικίδιο. Έναν σημαντικό άνθρωπο στη ζωή σου. Να ξέρεις ότι είναι ακόμα εκεί δίπλα σου. Και πιο κοντά από ό,τι νομίζεις. Είτε τα σημάδια είναι προφανή είτε πιο διακριτικά, φτάνουν σε εσένα.

Η ψυχή είναι αιώνια. Η αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ. Η επικοινωνία και η βοήθεια από τον ουρανό είναι δυνατές — ακόμα κι αν κάποιες στιγμές φαίνονται σαν μαγεία και δύσκολες να πιστέψεις. Αλλά είναι ΑΛΗΘΕΙΑ, είτε πιστεύεις τη δική μου ιστορία είτε όχι.

Η ζωή πρέπει να συνεχιστεί, και δεν πρέπει να κολλάμε στο παρελθόν — αλλά σίγουρα βοηθάει όταν έχεις στήριξη και καθοδήγηση από τους αγαπημένους σου πέρα από το πέπλο. 💫

Σε αγαπώ, Ντούντου μου. Για πάντα. 💕🫶

Υ.Γ. Χθες, κατά τη διάρκεια του περιπάτου μου, ζήτησα ήσυχα από τον σολμέιτ μου: «Όποτε θέλεις και μπορείς, στείλε μου ξανά καρδιές. Θα τις δεχτώ με όλη μου την αγάπη.» Και μόλις τελείωσα να γράφω αυτή την ανάρτηση το ίδιο βράδυ και βγήκα για λίγο στο μπαλκόνι για να κοιτάξω τον ουρανό — απάντησε στο αίτημά μου. Μου έστειλε μια καρδιά. 🤍 Και φυσικά… ξέσπασα σε δάκρυα από την καθαρή δύναμη της αγάπης.